αξυγκρότητος

ἀξυγκρότητος, -ον (αντί ἀσυγκρότητος) (Α)

1. αυτός που δεν συγκολλήθηκε με σφυρί

2. μτφ. (για κωπηλάτη) αυτός που δεν εξασκήθηκε να κωπηλατεί ταυτόχρονα με τους άλλους

3. (για ύφος) χαλαρό, πλαδαρό, όχι πυκνό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερ. + ξυγκροτώ (αντί συγκροτώ) < ξυν + κροτώ].